زمان طلوع

آینه هستم و آماده ی ایوان شدنم

آتشی هستم و لبریز گلستان شدنم

چند وقتی ست به ایوان نجف سر نزدم

بی سبب نیست به جان تو پریشان شدنم

سفره ی نان جویی پهن کن ای شاه عرب!

بیشتر از همه آماده ی مهمان شدنم

آن که از کفر در آورد مرا مِهر تو بود

همه اش زیر سر توست مسلمان شدنم

از چه امروز نیفتم به قدومت، وقتی...

ختم شد سجده ی دیروز به انسان شدنم

دعوت خون خدا یادش بخیر

خواب و رویاهایمان یادش بخیر

با ظهورش حرم فاطمه را می سازیم

بار بر بند برادر که سفر نزدیک است

جمعه ی آمدن او به نظر نزدیک است

در دعای فرج جمع اثر نزدیک است

ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری

کی از مسير کوچه قصد عبور داری؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی

اي آنکه در حجابت دريای نور داری

من غرق در گناهم، کی می کنی نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمی صبور داری

از پرده ها برون شد، سوز نهانی ما

کوک است ساز دلها، کی ميل شور داری؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کی در سرای چشمم، قصد ظهور داری؟