زمان طلوع

دلی دارم که رسوای جهان است

گرفتار بتی ابرو کمان است

نگاهم سوی طاووسی بهشتی است

که نامش مهدی صاحب الزمان (عج) است

از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم

تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم

گفتند غروب جمعه خواهی آمد

آنقدر نیامدی که ما پیر شدیم

اين همه لاف زن و مدعي اهل ظهور

پس چرا يار نيامد كه نثارش باشيم

سالها منتظر سيصد و اندي مرد است

آنقدر مرد نبوديم كه يارش باشيم

اگر آمد ، خبر رفتن ما را بدهید

به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم

بر زخم دل فاطمه غمخوار نیامد

چند روز دگر مانده که با ناله بگوییم

ای اهل حرم

میر و علمدار نیامد